Dün ölüm kampımızı ziyarete hafif kır saçlı gönüllü bir adam geldi.
Dışarıdan bakarken bu kadar kalabalık içerisinde beni fark edemeyeceğinden hele sıradan birisi olduğum için hiç yerimden bile kalkmadım
Sevgi dolu gözlerini hiç unutamadığım babamın imkanı olsa gelirdi
Zaten gelen de babam değildi !
Hafif kır saçlı gönüllü adam kapıyı açtırdı hepsi gitti şansını denemek istiyorlardı
Hep birlikte ellerini, yüzünü yaladıklarını ayaklarına sarıldıklarını sevgi dolu çığlıklarından hissetmiştim
Kafamı dahi çevirmedim yerimden kalkmamış köşeye öylecek kıvrılmış hareketsiz yatıyordum
Ta ki başımı okşandığını yanıma geldiğini fark edene kadar ….
Kafamı çevirdim inanamadım evet gerçekmiş beni seçmiş
Babama sarılır gibi sarıldım her defasında olduğu gibi rüya olmasın diye içim içimi yiyordu…
Ta ki nefret ettiğimiz o kapının sesini kapandığını duyunca evet…….
Şimdi mi ne oluyor kucağında evet kucağında uyuyabiliyorum…
“ Bir gün bu esir kampına yolunuz düşerse gözlerimize bakın evet sadece gözlerimizin içine ‘
Onlara söz verdim hergün için dua edeceğimi söylemiştim !!!
