Dün ölüm kampımız​ı ziyarete hafif kır saçlı gönüllü bir adam geldi.
Dışarıdan bakarken bu kadar kalabalık içerisinde beni fark edemeyeceğinden hele sıradan birisi olduğum için ​hiç yerimden ​bile kalkmadım
Sevgi dolu gözlerini hiç unutamadığım babamın imkanı olsa gelirdi
Zaten gelen de babam değildi !
​Hafif kır saçlı gönüllü adam kapıyı açtırdı hepsi gitti şansını denemek istiyorlardı
Hep birlikte ellerini, yüzünü yaladıklarını ayaklarına sarıldıklarını sevgi dolu çığlıklarından hissetmiştim
Kafamı dahi çevirmed​im​ yerimden kalkmamış​ köşeye öylecek kıvrılmış hareketsiz yatıyordum ​
​Ta ki başımı okşandığını yanıma geldiğini fark edene kadar​ ….
Kafamı çevirdim inanamadım evet gerçekmiş beni seçmiş
Babama sarılır gibi sarıldım her defasında olduğu gibi rüya olmasın diye içim içimi yiyordu…
Ta ki nefret ettiğimiz o kapının sesini kapandığını duyunca evet…….
​Şimdi mi ne oluy​or kucağında evet kucağında uyuyabiliyorum…
“ Bir gün bu esir kampına yolunuz düşerse gözlerimize bakın evet sadece gözlerimizin içine ‘
Onlara söz verdim hergün için dua edeceğimi​ söylemiştim !!!