GRİNCH’in Yaşadıkları

Dün ölüm kampımıza ziyarete hafif kır saçlı gönüllü bir adam geldi,
Dışarıdan bakarken bu kadar kalabalık içerisinde beni fark edemeyeceğinden hele sıradan birisi olduğum için hiç yerimden bile kalkmadım

Sevgi dolu gözlerini hiç unutamadığım babamın imkânı olsa gelirdi zaten gelen de babam değildi!
Hafif kır saçlı gönüllü adam tek tek kapıları açtırdı hepsi gitti şansılarını denemek istiyorlardı
Hep birlikte adamın ellerini, yüzünü yaladıklarını ayaklarına sarıldıklarını sevgi dolu çığlıklarından duyuyordum

Daha öncelerde de çok defa ben de denemiştim nasılsa bu sefer de aynı olacak diye
Kafamı dahi çevirmeden yerimden kalkmadım köşeye kıvrılmış öğlece hareketsiz yatıyordum

Arkamdan bir el başımı okşuyor yine rüya düşündüm sıkça oluyor du
Bir an başımı çevirdim inanamadım evet gerçekmiş beni seçmiş

Babama sarılır gibi sarıldım her defasında olduğu gibi rüya olmasın diye içim içimi yiyordu…
İlk defa nefret ettiğim o kapı arkamda kapandı evet gidiyorum …….
Şimdi mi ne oluyor derseniz beni ‘’GRİNCH’ ’diye çağırıyorlar ‘’HIRÇIN’’ mı ne demekmiş aman boşveer ‘

Bana iyi davranıyorlar, oynuyoz bazen de kucağında evet kucağında uyuyabiliyorum…

Aramızda kalsın bana ’GARİP’’ derler idi ’GARİP’’i daha çok seviyorum adımı gariban baban koymuştu onu çok özlüyorum….

Arkadaşlarıma onlara söz verdim her gün on için dua edeceğimi söylemiştim 

“ Bir gün bir esir kampına yolunuz düşerse gözlerimize bakın evet sadece gözlerimizin içine’